A
páxina web do instituto (niso andaron máis agudos os seus autores que as responsables deste blog) anunciaba a semana pasada a inauguración dunha exposición bibliográfica que sobre a figura de María Casares temos desplegada na biblioteca. Tíñanme encargado que dera conta desa exposición neste noso humilde blog, pero un catarro inoportuno, exames por corrixir e algunha que outra incidencia informática que non vén ao caso contar aquí apartáronme da tarefa encomendada. Así que un pouco tarde, espero que non mal nin a rastro, teño o gusto de vos deixar aquí unha mostra da mencionada exposición de María Casares, cuxa biografía ocupa o número 10000 dos rexistros do noso catálogo. Espero que esta pequena mostra sirva como compensación a tanta parsimonia e tardanza.
Eu nacín neste curruncho de terra que dá a espalda ao
continente, pero que recibe aos peregrinos de Santiago de Compostela; na
Coruña, vila peninsular anicada nunha
baía, punta do nariz que a península ibérica introduce no Atlántico.
Lembro o regreso da praia de Bastiagueiro, en Montrove.
Subiamos por unha costa abrupta uns atrás doutros, derreados, baldados, nesa
relaxación total que proporcionan os baños de sol e de mar batido.
Entón, a sorte estaba botada e cando menos tres
cousas ficaban claras. Perderamos España. Transformárame, coma os meus pais,
nunha refuxiada en Francia. E estaba decidido que me había dedicar ao teatro.
Púxenme mans á obra. Lanceime
a rachar con esta fermosa lingua que
aínda se me escapaba; axexeina, forceina, pasei meses a saqueala, a devastala,
para mastigala mellor e facela miña.
No hay comentarios:
Publicar un comentario