Nicanor Parra, antipoeta

 
      Morreu Nicanor Parra, poeta. Ou, como el decía, "antipoeta".

El hombre imaginario

vive en una mansión imaginaria

rodeada de árboles imaginarios

a la orilla de un río imaginario

De los muros que son imaginarios

penden antiguos cuadros imaginarios

irreparables grietas imaginarias

que representan hechos imaginarios

ocurridos en mundos imaginarios

en lugares y tiempos imaginarios

Todas las tardes imaginarias

sube las escaleras imaginarias

y se asoma al balcón imaginario

a mirar el paisaje imaginario

que consiste en un valle imaginario

circundado de cerros imaginarios

Sombras imaginarias

vienen por el camino imaginario

entonando canciones imaginarias

a la muerte del sol imaginario

Y en las noches de luna imaginaria

sueña con la mujer imaginaria

que le brindó su amor imaginario

vuelve a sentir ese mismo dolor

ese mismo placer imaginario

y vuelve a palpitar

el corazón del hombre imaginario.

   

     Nado nunha aldea de Chile en 1914, chegou a cumprir 103 anos. Unha longa vida para o neno que naceu nunha familia de artistas adicados á recuperación da arte popular (tamén a música é unha das grandes artes), unha vida bohemia, as veces afondada na pobreza.

     Dende neno escribiu versos, influído por Shakespeare e o seu príncipe Hamlet, mais tamén polo Modernismo vixente nesa parte do mundo. De certo, nesta vida tan longa atopamos toda a literatura do século XX que estudamos no instituto: Modernismo, Vangardas, 27...

     Para asegurarse un futuro, fíxose profesor, xa que estudara Matemáticas e Física na universidade. 

     Pronto comezou a deixarse seducir polas vangardas, especialmente polo Dadaísmo (a palabra é a base do xogo no que devén a poesía)

     O seu primeiro libro de poemas, Cancionero sin nombre, foi publicado en 1937, con clarísima influencia de Federico García Lorca.

     Estudou en Estados Unidos un curso de posgrado e tamén fixo estadías en Oxford onde ficaría case catro anos, alí casou e comezou a indagar na psicoanálise.

     En 1954 publica Poemas e antipoemas, en versos libres.

     En Versos de salón define a súa poética en "La montaña rusa": (tede en conta que todos os versos comezan con maiúscula)
 

         
     
     
     En 1963, deixou estas palabras en Manifiesto:
         
          "Para nuestros mayores
          La poesía fue un objeto de lujo
          Pero para nosotros
          Es un artículo de primera necesidad:
          No podemos vivir sin poesía."
   
     Despois de 1973, coa dictadura de Pinochet en Chile, a figura de Nicanor Parra quedou afastada da primera liña por mor da súa ideoloxía. Coa volta da democracia foi recoñecido o seu nome en todas partes e chegaron os premios nacionais e internacionais, mesmo foi un candidato eterno ao Premio Nobel de Literatura...

     No final do século XX e no comezo do XXI deixou mostra da súa irreverencia e da súa orixinalidade colaborando con Joan Brossa nunha exposición de poesía visual memorable, estivo máis dedicado á arte total, mestura de artes plásticas e de poesía.
   
       Déixovos como colofón un antipoema de 2006 (de Discursos de sobremesa):
 
          "XVII
          RESUMEN DE LA MATERIA TRATADA HASTA AQUÍ
   
         Cervantes
         un principiante que promete mucho
         Shakespeare
         un jovencito que dará que hablar."