7/5/18

Cervantes e as mulleres

     



    O 2 de maio fumos ver e escoitar a Soledad Felloza na representación de "Las hidalgas de El Quijote", na previa do exame de Literatura de 1º de Bacharelato, estivo ben traído todo o que os fixo lembrar o que estades estudando.
     Nestes tempos tan extraños e difíciles para as persoas de ben, o discurso de Soledad, parafraseando a Cervantes, é unha lección de "hidalguía", de respecto polas mulleres e de reivindicación da libertade.
     Na súa famosísima novela, Cervantes sempre deixa un lugar destacado para as mulleres, as hidalgas, as pastoras, as benamadas polos cabaleiros andantes... 
     Resulta tan moderno ler as intervencións de Marcela, a pastora por quen morre Grisóstomo, declarando que non quere casarse cun home porque non quere deixar de ser libre e de percorrer soa os lugares que lle son amados. (Sempre as mulleres teñen que xustificar que queren estar ao seu, sen cumprir coas normas adquiridas inconscientemente dende hai séculos)
     
               "Hízome el cielo, según vosotros decís, hermosa, y de tal manera que, sin ser poderosos a           otra cosa, a que me améis os mueve mi hermosura, y por el amor que me mostráis, decís, y aún         queréis, que esté yo obligada a amaros. [...] " (cap. XIII, El Quijote I, 1605)

     Noutro momento da súa arenga aos homes que a culpan da morte do seu namorado afirma:

               "El verdadero amor no se divide y ha de ser voluntario y no forzoso."

     Para rematar cunha reivindicación inaudita neses tempos (principio do século XVII)

              "Yo nací libre y para poder vivir libre escogí la soledad de estos campos."

     O mesmo Don Quijote, sempre atento á causa da libertade,  intervén para defender á pastora, ninguén poderá achegarse a ela ou perecerán ante a súa lanza: 

               "Ninguna persona de cualquier estado y condición que sea, se atreva a seguir a la hermosa       Marcela, so pena de caer en la furiosa indignación mía. Ella ha mostrado con claras y suficientes      razones la poca o ninguna culpa que ha tenido en la muerte de Grisóstomo, y cuán ajena vive de        condescender con los deseos de ninguno de sus amantes, a cuya causa es justo que en lugar de ser     seguida y perseguida, sea honrada y estimada de todos los buenos del mundo."

     Cervantes, de vida "azarosa", soubo moi ben dos problemas das mulleres xa que conviviu coas irmás e as sobriñas, cando estaba en Valladolid, con bastantes problemas económicos. A súa casa, de non moi boa reputación, era coñecida como a casa das "Cervantas". 

     Miguelanxo Prado deixou uns dibuxos maxistrais na súa obra Miguel en Cervantes y El retablo de las maravillas, (editado por Astiberri en 2015, podedes atopalo na nosa biblioteca)onde repasa a biografía do autor e da súa estrana familia:
               
debuxo de Miguelanxo Prado na edición comentada


portada do libro de Astiberri


No hay comentarios:

Publicar un comentario

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...