“La carretera” , última novela do escritor norteamericano Cormac McCarthy, gañou o Premio Pulitzer de 2007 e converteuse nun dos libros máis vendidos dese ano. Actualmente estase rodando unha película baseada na súa historia, de aí a fotografía que ilustra este artigo (sacada de flick, bendito sexa)
Encólleseche o corazón lendo este libro. Mirade como empeza: “Al despertar en el bosque en medio del frío y la oscuridad nocturnos había alargado la mano para tocar al niño que dormía a su lado”. Frío e escuridade proceden dun mundo inhóspito, devastado polo que parece ter sido un holocausto nuclear. Nada se move, todo está queimado e cuberto de cinza. Neste escenario transcorre a historia de dous superviventes, un pai e o seu fillo, que viaxan pola estrada cara o sur, buscando non se sabe ben qué. Levan consigo un carriño de supermercado con algo de comida e outros cacharros e unha pistola con dúas balas para se defender dos bandidos, poucos pero moi perigosos.
Os críticos celebran a “eficacia narrativa” deste libro. Supoño que se refiren á capacidade para conmover, que a ten en cantidade, e para contaxiar as sensacións e sentimentos dos protagonistas: frío, fame, medo, pero tamén certa esperanza e sobre todo, afecto.
Para rematar, advírtovos que “La carretera” contén escenas de gran violencia (os malos son moi, moi malos), pero están xustificadas: sérvennos para comprender o mérito dos protagonistas que no medio de tanta ruindade son capaces de manter vivos o amor e a compaixón”
No hay comentarios:
Publicar un comentario